Jezus Chrystus, Maryja, Cervantes, 34lo, liceum Cervantesa, Wilkowojski
............. Strona główna ..... Biblia..... Jan Paweł II..... Centrum Myśli JP2..... Pope to You.............

Krystyna Konarska, kl. 3
XXXIV LO z Oddziałami Dwujęzycznymi
im. Miguela de Cervantesa



Katolik w polityce


Kościół niezmiennie głosi, że prawem i równocześnie obowiązkiem katolika (jak każdego obywatela) jest uczestniczenie w życiu publicznym. Żyjemy w świecie i naszym zadaniem jest staranie się o to, żeby wprowadzać do niego zasady etyki chrześcijańskiej. Jednocześnie należy pamiętać o tym, że nasze życie na ziemi jest tylko przejściem, że jesteśmy przeznaczeni do lepszego życia, do wieczności. Wszelkie próby stworzenia "raju na ziemi" skończą się (i skończyły się) tragedią ludzi.

Tomasz Morus, patron polityków i rządzących mówił o "niezbywalnej godności sumienia". W każdej sytuacji człowiek powinien kierować się swoim sumieniem, które ma kontrolować jego wybory, ma być miarą którą przykłada do każdej ustawy, każdej decyzji.

Demokracja wymaga zaangażowania wszystkich obywateli, czyli też katolików, którzy kierując się głosem sumienia wprowadzają wartości chrześcijańskie do przestrzeni społecznej. Istotną kwestią jest to, aby katolik nie rezygnował z głoszenia chrześcijańskiej wizji człowieka w imię źle pojmowanej tolerancji. Jego wartości powinny być niezmienne i zaznaczone, obecne w społeczeństwie. Katolik powinien "zaistnieć" w społeczeństwie, powinien być jasno kojarzony z katolickim systemem wartości, nie może zrezygnować z życia politycznego, czy społecznego. Nie powinien być tchórzem, który boi się ujawniać swoich poglądów, jest leniwy, nie chce bronić swoich wartości.

Demokracja jest najlepszą formą bezpośredniego uczestniczenia obywateli w życiu społeczno-politycznym, jednak dotąd jest słuszna, dopóki opiera się na prawidłowej wizji człowieka. Sobór Watykański II naucza, że szacunek do osoby umożliwia uczestnictwo w demokracji. Inaczej system ten staje się zagrożeniem dla człowieka.

Papież Jan Paweł II w duchu nauczania Kościoła przypominał wielokrotnie, że powinniśmy umieć zdecydowanie sprzeciwić się jakiejkolwiek ustawie, która byłaby zagrożeniem dla ludzkiego życia, która nie miałaby na względzie dobra człowieka. Dotyczy to wszystkich katolików, nie tylko rządzących. Papież mówił, że katolik nie może uczestniczyć w kampaniach propagandowych na rzecz tego rodzaju ustaw, ani popierać ich swoim głosem.

Katolik powinien mieć na uwadze porządek moralny i w obliczu fundamentalnych nakazów etycznych niezłomnie ich bronić i przestrzegać. Mowa tu o niedopuszczalności aborcji, eutanazji. O wartości rodziny prawidłowo pojmowanej (opartej na małżeństwie pomiędzy mężczyzną i kobietą), o ochronie społecznej nieletnich, o sprzeciwieniu się współczesnym formom niewolnictwa. O wolności religijnej, o trosce o rozwój gospodarczy.

Skupmy się przez chwilę na "katolickim parlamentarzyście". W Evangelium vitae jasno określona jest zasada postępowania w sytuacji, kiedy trzeba przyjąć ustawę traktującą o sprawach moralnych, etycznych. Parlamentarzysta obowiązany jest poprzeć ustawę, która wyrządzi jak najmniejsze szkody moralne, czy kulturowe, będzie najbliższa chrześcijańskich wartości, choć jego osobisty stosunek do sprawy będzie dużo bardziej radykalny i jednoznaczny.

Kolejną ważną kwestią dotyczącą życia polityczno-społecznego katolików jest to, że człowiek wierzący nie może kierować się zasadą pluralizmu i autonomii ludzi świeckich w polityce, aby popierać rozwiązania prowadzące do przeciwstawiania się zasadom etycznym. Należy zwrócić uwagą na to, że postawa człowieka kierującego się dobrem innych, wynika z natury człowieka, a nie bezpośrednio z faktu, że jest człowiekiem wierzącym.

Wszystkie te aspekty odnoszą się do związku wiary z życiem. Wiara, która nie ma związku z postępowaniem jest mało "wiarygodna", słabnie, umiera. Przekonanie o tym, że człowiek dąży do wieczności, że życie na ziemi jest tylko drogą, a nie domem, nie może prowadzić do zaniedbywania doczesnych obowiązków. Właśnie wiara zobowiązuje nas do wypełniania naszego powołanie (do małżeństwa, zakonu, konkretnego zawodu). Do podejmowania wysiłku wprowadzania wartości chrześcijańskich w życie. To właśnie jest życie wiarą.

Na podstawie: Noty doktrynalnej o niektórych aspektach działalności i postępowania katolików w życiu politycznym